1 mei 2014 - Memorial '20' Ayrton Senna Imola

1 mei 2014 - Memorial '20' Ayrton Senna Imola

Op woensdag 30 april 2014. Reden wij, Giulio, Jos en ondergetekende Guy, in de late namiddag richting  luchthaven Weeze (Dusseldorf). Omstreeks 19.20 uur kozen we het luchtruim en een uur en 20 minuten later stonden we terug aan de grond in Bologna. Nadat we onze huurwagen, een Mercedes nota bene, waren gaan afhalen reden we richting hotel Arthur, ons allen goed bekend en stilaan de uitvalbasis van onze club in Italië. Na het inchecken en wat bijpraten  met het management van het hotel, doken we tussen de lakens om er de volgende dag fris en monter uit te zien als we richting Imola gingen.

Na een goed ontbijt gingen we omstreeks 9.30 uur richting Imola. Omdat het een feestdag was, was er uiterst druk verkeer op de autoweg. Dit kwam deels door het mooie weer en natuurlijk had men in Italië ook vrijaf. Het leek wel als half Italië voor enkele daagjes richting kust trok. Eenmaal aangekomen in Imola reden we naar de parking achter de hoofdtribune en kochten we onze entreekaartjes voor de toegang  tot de paddock van de Autodromo Enzo e Dino Ferrari. Het was er een gezellige drukte en het zonnetje zorgde voor een aangenaam gevoel. Meerdere voertuigen waar Ayrton Senna ooit mee gereden had, waren samen gebracht in de pitboxen. Ook stonden er andere voertuigen, gaande van old timers tot de laatste nieuwe Mac Laren en dat maakte er een mooi plaatje van. De officiële Scuderia Ferrari Fanclub was ook aanwezig met een grote stand. We hielden hier eventjes halt en Giulio hield even nog praatje met Mauro Appicella. In de namiddag omstreeks 13.30 uur werden dan de poorten naar het circuit toe geopend en iedereen kon dan richting bocht Tamburello wandelen waar de herdenking aan de fatale crash zou gebeuren. Het was een  echte mensenzee die op gang was gekomen maar alles verliep naar Italiaanse normen vrij geordend. Ondergetekende zocht en vond na enig geschuifel een plaatsje op de eerste rij tussen de persfotografen ed. Verschillende piloten zoals oa , Berger, Alonso, Raiikonen, Badoer,Trulli, Patrese en nog enkele namen zoals  Aldo Costa, Mauro Forghieri en de burgemeester van Imola hielden elk een korte toespraak of vertelden een kleine anekdote uit hun leven wat ze samen met Senna hadden beleefd. Na een minuut van stilte gingen we stilaan terug naar de paddock waar het Senna museum wilden gaan bezoeken. Helaas was het een bijna onmogelijke zaak om daar binnen te geraken. Een rij van 5 personen naast elkaar en zo’n 80 m. lang stond er constant. Dit kwam ook al omdat er maar groepjes van 15 à 20 mensen tegelijk binnen gelaten werden. We gingen dan nog maar eventjes nog een wandelingetje maken in de paddock, ook al om de innerlijke mens wat te versterken. We hielden de lucht wat in de gaten want het begon stilaan te overtrekken en na een tijdje hielden we het toch maar voor bekeken en reden we terug richting hotel Arthur. Bij aankomst was het ondertussen reeds beginnen te regenen. Nadat we ons wat opgefrist hadden gingen we dan richting het ons ook bekende Villa di L’a voor een smakelijk avondeten. De kok had onlangs nog een prijs gewonnen met het ontwikkelen van een nieuw gerecht en wij mochten het ook proeven en natuurlijk ook goedkeuren. Omstreeks 24.00 uur lagen we dan terug in bed. De volgende ochtend trokken we dan richting Maranello om wat te gaan shoppen en om eens naar de werken van de nieuwe Gestione Sportiva te gaan kijken. Het gaat een indrukwekkend gebouw worden en het zou rond nieuw jaar klaar moeten zijn. Ondertussen was het er stevig aan het onweren geslagen en gingen we even dag zeggen in het kleine cafeetje van de mamma. Het bleef maar regenen maar desondanks trokken we verder naar Modena naar de Casa Natale, waar er voor mij, een toch wat speciale wagen stond die ik absoluut wou zien. De Ferrari 166/212 Uovo.

 Groot was onze verwondering toen we bij aankomst in de foyer de originele Timossi-Ferrari Arno XI hydroplane zagen staan. De tentoonstelling zelf vond ik hoge kwaliteit, dit door de exlusiviteit van wagens en een mooie verassing die iedereen te beurt viel die er rond liep. Plots werd er onverwacht al het licht gedoofd en werd er een film gespeeld die over het  leven van Enzo Ferrari, hij handelde over zijn leven van zijn geboorte tot zijn dood. Het was niet de zoveelste film over dit thema maar hij was gewoon prachtig samengesteld met mooie muziek op de achtergrond en geen geleuter van een achtergrondstem. Nadien zijn we gaan vragen als deze film ook te koop aangeboden werd. Het antwoord was kort en bondig. De conservator van de Ferrari musea, Antonio Ghini, wil deze film niet openbaar aanbieden omdat het een uniek iets moet blijven.

 

Nadat we ons bezoek dan hadden afgerond reden we richting Bergamo waar we de volgende ochtend dan het vliegtuig terug richting Weeze gingen nemen. Na het inchecken in een klein hotelletje, had onze secretaris nog iets in petto voor ons. Hij was al ooit hier in de buurt in een lokaal restaurantje gaan eten en nam ons mee op een culinaire ontdekkingstocht. Het restaurantje, Da Norberto genaamd, had geen menukaart maar een vast menu. Er werden maar liefst 16 schotels achter elkaar opgediend.  Zelfs voor veel-eters was hier het motto, kalm aan want anders haal je het einde niet. We haalden het einde, zei het moeizaam. Toen we gingen afrekenen vielen we letterlijk van onze stoel, al deze culinaire lekkerheden, drank inbegrepen koste ons slechts 27€ per persoon. In het hotelletje namen we nog een digestief en gingen toen naar bed. 

 

 

De volgende ochtend reden we dan naar de luchthaven van Bergamo en omstreeks 13.30 uur ’s middags was iedereen terug thuis. We waren weer een fijne ervaring rijker en dank zij onze secretaris hadden we de indruk dat we meer op culinaire uitstap geweest waren dan op herdenkingtocht van Senna en laten we Ronald Rahtzenberger ook niet vergeten, hij liet tijdens hetzelfde weekend ook het leven op Imola.